●One Thing Missing

کلی بازنوازی حس ها و موقيعت های آشنای اون سالها. يک کم نوستالژی گذشته. دوباره گرفتن اين حس که هنوزم قواعد بازی رو خوب بلدی و هنوزم وقتی بخواهی خوب ميتونی impress کنی و نتيجه لازم رو بگيری. مقداری لذت بردن از رستورانهای عالی و غذاهای multiple course، البته اين بار همراه missing something. يک کم miss کردن اون همه امکاناتی که هميشه برات مهيا بوده و حالا خودت بايد مهياشون کنی و يا با نبودشون کنار بيايی. بازم اينکه بدترين مکان تو اين دنيا، فرودگاهها هستند! و بالاخره پياده روی در خلوت کوچه های باريک، تاريک و برف گرفته يه شهر غريب در ديروقت های شب. در ضمن، ياد اون نيمکت برفی بخير ...

همه اينها به کنار، شايد مهمترين دستاورد اين سفر اين بود که اون حس های "been there, done that" و "خب که چی؟" که اين يک سال اخير با من بودند، کمی تلطيف شدند. همينش خيلی خوب بود. بعد هم طبعا pretzelها و ... حرف نداشتند!

پ.ن: راستی، با تاسف بايد بگم که "چه کارها که نميکنه اين اختلاف رنگ پاسپورت !!"

●Virtually Gone!...